Post
by fpjalmi » Sat, 22 Aug 2009 , 22:04
Ibrahimoviç, një përrallë në Katalonjë!
Autori: Arjan Koci
Data: 22/08/2009
Version Print
Sulmuesi i ardhur nga Interi: Barcelona është historia më e bukur e jetës sime
Kamp Nou sikur i ka bërë magji, ndërkohë që i nxehti dhe mungesa e formës së mirë fizike kanë nisur ta shqetësojnë Ibrahimoviçin, që nuk harron as dorën e operuar. Këto janë mendimet e Zllatan Ibrahimoviçit pas debutimit të tij me fanellën blaugrana. Të mërkurën, rreth orës 23.30, Zllatani hyri në fushë për të luajtur pjesën e dytë të ndeshjes Barcelona Mançester Siti. Anglezët ishin duke fituar 1-0 dhe me mbrojtjen e tyre të fortë, çuan në Angli trofeun Huan Gamper.
Në stadium ishin 94.123 spektatorë. A kishit luajtur ndonjëherë para aq shumë njerëzish?
Nuk e di, por me sy do të thosha jo. Më shumë sesa numrat, më ka impresionuar atmosfera. Ishte një ambient fantastik. Nuk isha nervoz, por shumë i emocionuar dhe i lumtur. Këtu të gjithë mundohen që të ndihem mirë me skuadrën dhe le të themi që ajo mbrëmje ishte një tregues i dashurisë së tifozëve. Nuk mund të mendoj se mund të më kishte ndodhur diçka më e mirë.
Si e ndjetë veten në fushë?
Le të themi që e rëndësishme është që jam kthyer në fushë. Nuk luaj që prej një muaji dhe kam vetëm një javë që stërvitem. Gjendja ime fizike nuk është ndër më të mirat dhe më mungon ritmi, por të paktën nisa të luaj. Jam përpjekur, kam vrapuar dhe luftuar në fushë, duke treguar shenja të mira nga ana fizike.
Po dorën a e keni mirë? Kërcyet lart me guxim për të kapur një top të lartë?
Tentova ta kapja atë top pasi ia kisha vënë detyrë vetes të mos mendoja për dorën. Por kur kërceva, e pashë se isha me të vërtet pak si lart dhe u kujdesa të mos dëmtohesha. Tani duhet të jem i kujdesshëm, pasi ndjeva dhimbje. Edhe pse luaj me këmbë, nuk mund të them se e kam lënë pas operacionin. Dora nuk është ende mirë.
A është përshtatja juaj me sistemin e Barçës më e lehtë se te Interi?
Sa herë që ndërroj skuadër, duhet t ia nis nga zeroja, të mësohem me një tjetër stil. Por këtu madje kjo gjë merr edhe më shumë vlerë. Te Barcelona kanë stil shumë preçiz, një markë identifikuese. Për të hyrë në mekanizmin e lojës duhet të stërvitesh shumë dhe të bësh goxha ndeshje, të cilat unë nuk i kam ende. Më duhet t i njoh shokët e skuadrës në fushë dhe jashtë saj, por dalëngadalë do t ia arrij.
Në fushë e kërkuat shpesh kombinimin me Leo Mesin.
Sepse është kënaqësi të luash me të, është një lojtar që ta lehtëson lojën. Ai ta jep topin në atë mënyrë, saqë gjysma e punës tënde është e bërë. Por te Barça, të gjithë, të rinj apo yje, e kërkojnë topin dhe nuk fshihen. Eshtë kënaqësi të luash kështu dhe është më e thjeshtë.
Por rezultati nuk qe në favorin tuaj…
Po, e vetmja gjë që nuk shkoi mirë, bashkë me faktin që tentova, por nuk shënova dot.
Të dielën mund të ngrini trofeun e parë me Barcelonën, atë të Superkupës së Spanjës.
Jam gati. Do të doja të luaja, por varet gjithçka nga trajneri.